Blits: Op de koffie bij meneer De Paep

In dit interview zullen jullie zien dat leerkrachten gewoon echt een leven hebben na school en niet worden teruggezet in één of andere kast om vier uur. Ja hoor, wij waren ook verbaasd! Lees hier welke persoon er schuilt achter onze enthousiaste leerkracht geschiedenis, meneer De Paep.
We worden vriendelijk ontvangen door meneer De Paep, zijn vrouw Hanne en hun twee zoontjes. We krijgen een stuk heerlijke rabarbertaart voorgeschoteld met een glas Icetea, nadat we allebei hadden toegegeven dat we – ondanks de titel van de rubriek – geen koffie lusten.

Wat voor een leerling was u? Wat was uw grootste streek als puber?
Ik heb twee broers en die waren heel braaf, maar leren deed ik niet echt graag, dus ik was waarschijnlijk niet de flinkste thuis. Op het college heb ik zes jaar wiskunde-wetenschappen gedaan en ik was altijd over en heb nooit strafstudie gehad. Ik had vrij strenge ouders, in mijn ogen was het uur dat ik thuis moest zijn altijd veel te vroeg en ik kwam dan ook wel eens bewust te laat thuis. Bij Chrysostomus was het de gewoonte om de school stiekem onder handen te nemen. We hebben enkele kippen verstopt op school en de leerkrachten vonden dat niet zo leuk, maar we hebben het wel ludiek gehouden en niets vernield.

Waarom bent u leerkracht geworden?
Dat was oorspronkelijk niet echt de bedoeling, ik heb na mijn middelbaar een opleiding geschiedenis in Leuven gevolgd, maar na twee jaar ben ik moeten stoppen omdat de resultaten tegenvielen door een gebrek aan inspanningen. Die periode zie ik nu echt als een gemiste kans. Toen heb ik in Hasselt sport gestudeerd en ik was niet zo goed geïnformeerd over het feit dat het  een lerarenopleiding was, maar omdat ik het zelf moest betalen na die twee jaar in Leuven, heb ik het toch afgemaakt. Daar heb ik ook mijn vrouw Hanne leren kennen. Na die opleiding wilde ik eigenlijk terug aanknopen met mijn oude passies. Toen heb ik in de avondschool een opleiding gevolgd om leerkracht godsdienst en geschiedenis te worden. Dat was een zwaar jaar, maar het is toch gelukt.

Ik droom nog altijd van die master in de geschiedenis. Maar ondertussen hebben we ons huis gebouwd, is mijn vrouw naast haar job als leerkracht in het secundair nog een opleiding tot kleuterleidster aan het volgen en we hebben hier twee kindjes rondlopen, dus het is er nog niet echt van gekomen.

Hoe heten de kinderen?
De oudste is Alexander en jongste Pieter.

Naar Alexander De Grote?
Ja, toch wel een beetje. We moeten de naam natuurlijk eerst allebei mooi vinden, maar ik wil daar toch wel een betekenis achter hebben.

En Pieter?
Petrus, de opvolger van Jezus, maar ook naar Pieter de Coninck, één van de helden van de Guldensporenslag.

Betrekt u uw familie en gezin ook bij uw passie voor geschiedenis?
Vroeger zijn wij nooit op strandvakantie geweest, mijn ouders vonden cultuur heel belangrijk. Dus ik heb door veel Italiaanse steden achter mijn vader – die dan De Groene Reisgids vasthield – aangehuppeld, niet altijd met evenveel goesting natuurlijk. Toen was ik ook al – in tegenstelling tot mijn broers – erg geïnteresseerd in geschiedenis. Ik had thuis twee van die ooggetuigenboeken (n.v.d.r.: kinderencyclopedieën) over geschiedenis en ik heb daar enorm veel in gelezen. Nu staan mijn vakanties ook in het teken van geschiedenis en neem ik mijn kinderen op sleeptouw. Ik ben een groot liefhebber van Europa. Hier is op zo’n relatief korte afstand zo enorm veel te zien, zelfs bij ons België. Ik bezoek ook heel graag musea, maar dat vindt mijn vrouw niet altijd even leuk. Daarom maak ik om de zoveel tijd met een groepje geschiedenisleerkrachten uit naburige scholen een uitstap naar een historisch interessante plaats in België en omstreken en daar bezoeken we dan wel musea.

Heeft u nog andere hobby’s buiten met geschiedenis bezig zijn?
Vroeger heb ik veel getennist, meerdere uren per week. Ik had een redelijk klassement in de competitie en heb ook lesgegeven. Maar omdat we veel zelf aan het huis hebben gebouwd, ben ik moeten stoppen. Ik ben terug begonnen, maar nu is het enkel recreatief en ik speel wel eens met Alexander omdat die nu ook lessen volgt.
Ik fiets graag, ik kom bijna altijd samen met Alexander met de fiets naar school. We gaan ook veel wandelen in de natuur. De familie van mijn vrouw woont in Wiemesmeer, dus daar komen we wel vaak om te wandelen. We hechten veel belang aan de natuur en het milieu en steunen dan ook Natuurpunt en WWF als goede doelen.
Hier in huis is ook nog genoeg te doen, omdat het nog niet volledig af is en buiten met de kinderen in de moestuin werken doe ik ook.

U hebt ons verteld dat jullie pas babykonijntjes hebben, hebben ze al namen?
Ondertussen zijn ze al veel gegroeid, het zijn niet echt baby’tjes meer. Ik had Knabbel en Babbel voorgesteld, maar de kinderen hebben gekozen: het is Witje en Bruintje geworden.

Heeft u ook nog ander dieren?
Ja, we hebben 2 schapen, 4 kippen en dus 2 konijntjes. In de zomer willen we ook een kat in huis halen en misschien ook een hond in de toekomst.

We hebben in de les kunnen zien dat u een Normandische helm bezit, we hebben uit betrouwbare bron vernomen dat u deze ook opzet tijdens het spelen van videogames, klopt dit?
Dat is één keer voor de grap gebeurd met collega’s, dus ik denk dat ik wel weet wie de betrouwbare bron is. Ik vind het trouwens ook heel fijn dat de sfeer tussen de collega’s zo goed is. Het was trouwens niet mijn Normandische helm, maar eentje van het Belgisch leger toen er nog dienstplicht was, die ik van iemand heb gekregen.

Heeft u nog andere geschiedenisgadgets?
(foto met bijschrift: Het heiligdom (zijn bureau) met een glazen kast vol geschiedenisgerelateerde voorwerpen, de helm op zijn hoofd is die van het Belgisch leger)
Ik ben gefascineerd door de wereldoorlogen en deze Duitse helm heb ik gekregen toen de grootvader van een vriendin is gestorven. Op het boekje ernaast zie je soldaten die de helm ophebben, het is een speciaal model. De medaille heb ik zelf gekocht in een museum. Het pistool is nog uit de Eerste Wereldoorlog, de overgrootvader van iemand die ik ken heeft ermee in de Tweede Wereldoorlog gevochten. Het is mes nog niet zo oud en Amerikaans. De olifantenslagtand komt uit Congo en de verrekijker is uit USSR, het communistische Rusland en voormalige Sovjet-Unie.

Komt u ook altijd onder het krijt terug van school?
Neen, ik moet toegeven dat mijn bordschrift niet echt mooi te noemen is. Ik schrijf dus zelden op het bord. Ik gebruik altijd een PowerPointpresentatie omdat geschiedenis veel interessanter is als er afbeeldingen te zien zijn, al komen er af en toe wel wat schema’s, woorden of verklarende tekeningen op het bord.

Als u geen leerkracht geschiedenis was, wat zou u dan doen om de kost te verdienen?
Als kind wou ik altijd bij het leger. In het zesde middelbaar heb ik ook naar brochures gevraagd en ben ik naar de infodag geweest, maar voor alle richtingen was er veel wiskunde nodig en die was ik na die zes jaar echt wel beu. Ik heb altijd een fascinatie gehad voor wapens en veldslagen.

Wat vindt u het vervelendste/fijnste aan leerlingen?
Ik ben streng opgevoed en ben daar nu wel blij om, omdat ik toch een aantal normen en waarden heb meegekregen, die ik nu ook aan mijn leerlingen probeer mee te geven. Ik vind algemene beleefdheid heel belangrijk en dat houdt dan ook in dat gemaakte afspraken worden nageleefd zoals het feit dat het stil moet zijn als iedereen is binnengekomen en achter zijn stoel staat. Dat kan soms zo lang duren! Ik wil ook absoluut geen dictator zijn in de klas, maar die dingen vind ik toch wel belangrijk. En wat ik het ergste vind is leerlingen die liegen over iets wat ze gedaan hebben.

Hebt u een rare gewoonte?
We zijn gelovig en tegenwoordig is dat toch iets raar, niet? En we proberen dat ook mee te geven aan onze kinderen. ’s Avonds voor het slapengaan zingen we ‘O Heer’, een liedje dat we vroeger bij de Chiro zongen.
We kijken ook heel bewust weinig tv. We hebben maar twee zenders: Eén en Canvas. We hebben wel veel films, ik houd wel van alle genres, maar het zijn vooral klassiekers.

Hoe ziet u uzelf als u op pensioen bent?
Het is wel een droom om ooit een Bed & Breakfast te openen op een historische plaats, bijvoorbeeld ergens in Frankrijk, waar ik dan kan gidsen als ridder.

Is er iets waardoor u snel uw geduld verliest?
Ik kan mij enorm ergeren aan foute of eenzijdige informatie, bijvoorbeeld op het nieuws of bij politici die denken dat de mensen dom zijn. Verbeteren doe ik ook absoluut niet graag, ik kan me daar niet lang op concentreren. Bij het opstellen van lessen heb ik daar totaal geen last van. Ik doe dat echt niet graag, maar dat hoort erbij. En ik kan mij ook wel opjagen in antwoorden die dan op een frustrerende manier fout zijn. En voor de rest zou ik het eigenlijk niet weten.
(tot zijn vrouw) Hanne, waardoor verlies ik snel mijn geduld?
Hanne: (lacht) Door mij!
Meneer De Paep: (lacht ook) Zo hoort het ook wel een beetje, niet?

Wat is uw lievelingseten?
Iedereen hier in huis eet enorm graag pizza, Pieter kan het zelfs nog niet zeggen, maar hij eet het wel al  heel graag. We maken die dan ook vaak zelf en we hebben speciale steen om die in de oven te kunnen bakken. In de garage die nog gebouwd moet worden wil ik ook een echte pizzaoven maken.

We hebben ook nog twee “vurige” vragen voor u…

Wat is het meest beschamende dat u ooit overkomen is?
Dat is een moeilijke vraag want ik schaam me niet zo snel.
(tot zijn vrouw) Wat is het beschamendste dat mij ooit is overkomen.
Hanne: Die keer dat je mijn verjaardag bent vergeten…
Meneer De Paep: Dat is niet waar! Je was woensdag jarig, maar dinsdag hadden we een groot feest met vrienden en familie, dus die dag waren er heel veel verjaardagswensen. Maar de woensdag zelf ben ik het inderdaad wel vergeten te zeggen.

Wat zoekt u in een vrouw?
Alles wat ik in mijn vrouw heb gevonden.

En tot slot nog deze vraag: Omschrijf uzelf in 3 woorden.
koppig-leergierig-sportief

– Janne Decresson (3GLA) & Ine Monten (3WETB)