Van het verre Vietnam naar ons Canadees paviljoen in Genk

Els, Ine en Astrid: drie vrouwelijke generaties in het Lyceum

Door de job van haar papa woonde Astrid Wouters zes jaar lang in Vietnam. Op een internationale basisschool in de hoofdstad Hanoi deelde ze de speelplaats met kinderen van over de hele wereld. Toen het tijd werd om een middelbare school in België te zoeken, riep Astrid de hulp van haar oma in … en kwam ze zo in het Lyceum terecht. Het relaas van een straf verhaal, opgetekend in ons vaklokaal voor klassieke talen.

Oma Els zat zelf op de schoolbanken in het Lyceum in de jaren zestig. Ze somt moeiteloos een waslijst redenen op om voor het Lyceum te kiezen: “Zowel Astrids tante als ikzelf liepen school in het Lyceum. Ik bedenk geregeld hoe Astrid intussen in dezelfde gangen rondwandelt als wij zoveel jaren geleden. Nog altijd ben ik een grote fan van het gebouw en het omliggende groen. Overal die ademruimte, veel lichtinval in de klassen, … je vindt niet snel een school waar het zo aangenaam vertoeven is.”

Kennismaking met de rok

Na haar avontuur in Vietnam ondervond Astrid al snel waarom haar oma het Lyceum zo sterk aanraadde: “Na de rondleiding op de eerste schooldag mochten we samen met klasgenoten spelletjes spelen. Ik voelde me toen meteen thuis. De richting Latijn bevalt me ook enorm. Vooral de cultuur die in het vak aan bod komt, spreekt me aan. Ik kan me helemaal verliezen in al die verhalen.”

Aan het schooluniform moest Astrid wél even wennen, herinnert ze zich: “Ik draag normaal gezien nooit een rok. De eerste weken voelde het uniform dus wat vreemd aan. Nu ben ik eraan gewend. Maar als we in de winter een broek mogen dragen, twijfel ik toch niet lang (lacht).” Volgens oma Els valt dat allemaal best mee: “In mijn tijd vloog die rok meteen weer de kast in wanneer ik thuiskwam. Van Astrids ouders hoor ik dat zij er de hele avond in flaneert.”

Over nazinderende geschiedenislessen

In Vietnam moest Astrid omwille van de lange afstanden met de bus naar school. Hier in Genk woont ze op amper twee kilometer van het Lyceum. Een ideale afstand om met de fiets af te leggen dus: “Meestal rij ik alleen naar school, via een veilige binnenweg. Na school gebeurt het weleens dat ik even blijf babbelen met vriendinnen en samen met hen naar huis fiets. Als het weer echt tegenzit, kies ik voor een droge en warme rit in mama’s auto.”

Tijdens het fietsen laat Astrid vaak de lessen van de voorbije dag bezinken: “Op dit moment houden vooral de geschiedenislessen me bezig. En dan in het bijzonder alles wat met de prehistorie te maken heeft. Ik vind het cool om te ontdekken hoe de basis voor onze taal zolang geleden al gelegd is.” Ook Astrids oma denkt met een minzame glimlach terug aan haar lievelingsvakken op het Lyceum: “Ik keek vooral uit naar de lessen Engels en Duits, net zoals alle meisjes in mijn jaar. Bij die vakken stond er namelijk een knappe, jonge leraar voor de klas (lacht).”