“Vanaf dag één merkte ik dat alle leerkrachten superlief waren”

Geen selfies, wel veel vriendschap

Overtuigd door het warme welkom tijdens de infoavond, schreef Ebe zich vol enthousiasme in voor het eerste jaar moderne wetenschappen. Omdat Ebe toen nog maar net naar Genk verhuisd was, kwam hij op onze school aan zonder vrienden. Maar dat vormde voor de sociale jongen uit Geel helemaal geen probleem, komen we te weten tijdens ons gesprek.

Al tijdens zijn eerste schooldag wist Ebe dat hij op zijn plaats zat in het Lyceum, vertelt hij: “Voordat we met alle leerlingen samen naar de speech van mevrouw Doumen luisterden, kwam er een jongen naast me zitten waar ik meteen mee aan de praat geraakte. Dat we goede vrienden zouden worden, werd al snel duidelijk. Nadien bleek ook nog eens dat we samen in de klas zaten. Het perfecte begin van mijn schooltijd in Genk.”

Geen selfieman

Wat Ebe op 1 september van de directrice en leerkrachten hoorde, kon hem bekoren: “Onze klastitularis herinnerde ons eraan hoe belangrijk vriendschap is en dat pesten absoluut niet door de beugel kan. Ook de schoolregels werden duidelijk uitgelegd.” Regels waaraan de babbelgrage Ebe verrassend genoeg graag gehoorzaamt: “Ik wil later een job uitoefenen die veel discipline vereist, bijvoorbeeld in een van de speciale eenheden bij de politie of het leger. Met regels heb ik dus geen probleem.”

Steekt hij dan ook zonder protesteren zijn smartphone weg, zoals de schoolregels voorschrijven? “Als er ‘s morgens echt nog niemand op de speelplaats te bespeuren valt, durf ik mijn Instagram of Snapchat wel checken. Na de examens bel ik ook graag even naar mijn ouders om te laten weten hoe het gegaan is. Maar selfies maken of dergelijke, daar begin ik op school niet aan.”

“Leerkrachten zijn hier heel lief”

Toch mag je een school niet beoordelen op basis van de regels die er gelden, wil Ebe nog kwijt: “Sommigen associëren het Lyceum onterecht met een strenge school en superstrikte leerkrachten. Maar iedereen is hier echt heel lief. Voor mij persoonlijk kan het op sommige dagen weleens botsen met een leerkracht, maar dat lost zich altijd snel op. Die opvliegendheid zit nu eenmaal in mijn karakter (lacht).”

In het verkeer lukt het Ebe wél om zich ten alle tijden kalm te houden. Hoewel hij op zeven kilometer van de school woont, springt hij ’s morgens nog het liefst op zijn fiets: “Op de fiets voel ik me helemaal in mijn sas. Ik wil na verloop van tijd ook beter worden in de sport. Daarom leg ik die kilometers met plezier af. Soms rijden er vrienden mee naar huis. Dat maakt het tochtje natuurlijk dubbel zo leuk.”