Wouter De Proost bewaart onvergetelijke herinneringen aan het internaat
Van zuster Antonietta naar Tom Waes
De begroeting met Lise-Anne – begeleider op het internaat van het Lyceum – is zo hartelijk dat het bijna ontroerend wordt. Wouter De Proost komt graag naar de plek waar hij vroeger eindeloos veel tijd doorbracht, da’s duidelijk. Om herinneringen op te halen, nestelen we ons gezellig in de kamer van één van de internen.
Uit een resem scholen die zijn ouders voorlegden, pikte Wouter De Proost er het Lyceum uit. Al snel bevestigde zijn eigen ervaring de stevige reputatie waardoor hij zich had laten leiden in die keuze.
Na het middelbaar volgden de hogere studies. Van Economie-Moderne Talen ging het naar… Audiovisuele Technieken. Een keuze die niet meteen voor de hand ligt. Wouter herinnert zich heel precies het moment waarop hij die keuze maakte: “In het Lyceum volgde ik een uiteenzetting van een Belgische scenarist. Nadat hij het reilen en zeilen in de tv-sector uit de doeken had gedaan, wist ik dat ik mijn passie gevonden had. Zo’n typisch moment waarop alle puzzelstukken in elkaar vallen.”
Productiehuis De Mensen was Wouters volgende stop. Hij doet er al het voorbereidend werk voor de videomonteurs, zodat zij zonder zorgen aan de tv-programma’s kunnen puzzelen. Dat BV’s als Tom Waes, Ben Crabbé en Cath Luyten er achteloos langs zijn bureau wandelen, is Wouter intussen al gewend: “In het begin ben je al eens onder de indruk van de omstandigheden. Toen Tom Waes als held terugkeerde van El Capitan bijvoorbeeld. Maar ondertussen vallen al die bekende gezichten al niet meer zo hard op.”
Fan van zuster Antonietta
Na een drukke lesdag en bijhorend huiswerk, wist Wouter zich op het internaat moeiteloos te ontspannen met zijn vrienden: “’s Avonds trokken we na het eten vaak naar het sportplein om nog wat te voetballen. Eens op de kamers durfden mijn kameraad en ik stiekem nog wel een aantal afleveringen van onze favoriete serie ‘Lost’ meepikken. Maar zeg het niet voort (lacht).”
“Tijdens mijn eerste twee jaren sliepen de jongens nog apart, in het gebouw van de zusters”, zo vervolgt Wouter zijn enthousiast betoog. “Zuster Antonietta was onze absolute favoriet. Ik kan me haar Italiaanse accent nog levendig voor de geest halen. Dat ze ons geregeld meenam naar de naburige frituur, werkte haar populariteit natuurlijk alleen maar in de hand.”
